Szanowna Redakcjo,
mam problem z następującym sformułowaniem: „dostępnych jest sto samolotów” czy „dostępne jest sto samolotów”? Poprawne są obie formy czy tylko jedna z nich i która? Zawsze w takich przypadkach zastanawiam się nad związkiem zgody między podmiotem a orzeczeniem i jak to się ma do pierwszej wersji?
Pozdrawiam serdecznie
Anna

Szanowny Panie Doktorze!

Pozwoli Pan, że na wstępie zacytuję tekst, którego dotyczy mój problem. Jest to instrukcja użycia pewnego gadżetu reklamowego:

„INSTRUKCJA NAKŁADANIA TATUAŻU
1. Zdejm przezroczystą folię
2. Przyłóż mocno tatuaż do suchej, czystej, odtłuszczonej skóry strona z klejem.
3. Zwilż papier wodą, odczekaj pół minuty, usuń papier, tatuaż jest gotowy.
ABY ZMYĆ TATUAŻ, UŻYJ OLIWKI

Pytanie moje jest następujące: czy błędem jest użycie w przytoczonej instrukcji słowa zdejm, czy raczej powinno byc uzyte słowo zdejmij, oraz czy zamiana tych słów może być uważana za błąd ortograficzny? Muszę również dodać, że nie zmienia to charakteru, wartości użytkowych i atrakcyjności ww. gadżetu reklamowego, gdyż instrukcja jest niszczona w czasie aplikacji. Dodam też, że powierzchnia, na której znajduje się instrukcja, jest bardzo mała (4x4 cm)

Z poważaniem
Maciej Wysocki

Moje pytanie dotyczy imiesłowu podsumowując. Zastanawiam się, czy błędem jest użycie go w zdaniach typu: „Podsumowując, ten debiut był wyjątkowo udany”, „Podsumowując, X stworzył dzieło wyjątkowe”. Spotkałam się z zarzutem, że jest to niepoprawne, gdyż łamie zasadę jednego podmiotu. Według mnie podsumowując w tym wypadku ma inną funkcję – jak np. zwrot krótko mówiąc – zatracił pierwotne znaczenie. Jeśli mam rację i jest to poprawne, jakich znaków przestankowych mogę użyć po imiesłowie?

1. Marilyn czy Marylin Monroe? A może obie wersje są poprawne?
2. Spa czy SPA? Za każdym razem mam wątpliwości.
3. Czym różni się ach od ah, oprócz pisowni rzecz jasna.
Dziękuję za odpowiedź. Iwona

Jak należy poprawnie odmienić: „Dziecko, które dostaje, co chce” czy „… dostaje, czego chce”?

Kwitł, kwitnął; wiądł, więdnął; sechł, schnął; głuchł, głuchnął – tu są poprawne obie formy. Zawilgł, pękł, zdechł, tęchł, chłódł – tu tylko krótkie. Ciągnął, stęknął, westchnął, kopnął, parsknął, nacisnął – tu tylko długie. Nieraz nie potrafię ocenić, czy wolno jakiejś użyć (np. bladnął) albo – czy należy poprawić (np. brzydnął). Czy istnieje jakieś kryterium prostsze niż zaglądanie za każdym razem do słownika?

Szanowni Państwo,
jaki zapis należy przyjąć, gdy w bibliografii zamieszcza się kilka rozdziałów z tej samej książki – czy za każdym razem należy powielać „główną” część wpisu? Ponadto, jak w bibliografii należy oznaczyć wynik kwerendy z NKJP?
Z poważaniem

Dzień dobry!
1. Jak należy pisać przymiotnik euro-śródziemnomorski? Wydaje mi się, że z łącznikiem, tak samo jak np. polsko-niemiecki, ponieważ łączy się tu człony równorzędne, ale spotkałam się z zapisem razem, bez łącznika.
2. Jaka jest etymologia czasownika kamienować i dlaczego nie powinno się mówić kamieniować?
Z góry serdecznie dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
WSO podaje, że nazwisko Falkone jest nieodmienne (z odmiennym imieniem), choć jednocześnie zasady mówią, że nazwiska włoskie zakończone na -e należy odmieniać jak przymiotniki. Czy poprawne są więc sformułowania metoda Falkone, drzewo Falkone itp.? Co zrobić w sytuacji, kiedy w danym tekście nazwisko to występuje wiele razy? Czy na przestrzeni całego tekstu muszę za każdym razem używać go wraz z imieniem? (To raczej trudne). Jak postąpić z podobnymi nazwiskami włoskimi?
MP

Zastanawia mnie, jaka powinna być forma czasownika w takim zdaniu:

"Czasami któreś z dziadków, ciocia, wujek albo bliski przyjaciel mogą/może nauczyć was serdecznego stosunku do samych siebie". Będę wdzięczna za odpowiedź. Często spotykam podobne przypadki i za każdym razem się waham.